‘T is een discours zoals ik ze weinig in Frankrijk zie, Jos. Mensen die echt beseffen dat Frankrijk te veel overheidsbeslag heeft, die luidop de hoogte van de taksen en de verspilling durven aan te klagen. Dat wordt hier nogal snel voor egoïstisch aanzien. Nu ja, ook de schuld van de verschillende socialistische regeringen die loon naar werken verketterd hebben.
Maar anderzijds, de overgrote meerderheid van de Fransen is diep vanbinnen doordrongen van de cultuur waarin ze opgegroeid zijn. Een zekere tot sterke mate van socialisme is hun eigen. Ze zijn verschrikkelijk monocultureel en van het buitenland kennen ze, zelfs al beweren ze het tegendeel, ab-so-luut niks. Da’s iets wat me nu al maanden stoort, dat constante gezeur over het buitenland, zowel in positieve als negatieve zin. Ik werk al mijn ganse carriere op internationaal niveau, in verschillende landen, en de Fransen die, zelfs als ze in het buitenland wonen, een zekere afstand kunnen nemen van hun francitude, kan ik op één hand tellen.
Dus als puntje bij paaltje komt, zal men blijven zeuren over het buitenland. En men zal z’n instellingen wat hervormen, vooral niet te zwaar dan. Want men is bang van de straat. Maar ondertussen gaat ’s lands industrie (en economie) wel ten onder. Dat weet ik nu al zeker. Uiteindelijk zal er het vangnet ‘Europa’ overblijven, maar hoelang Noord-Europa dit nog gaat blijven pikken? Niet lang meer mag ik hopen.
