Bonjour,
Ik had vroeger in NL al een broertje dood aan vergaderingen. Maar sinds ik in FR woon realiseer ik me dat dat eigenlijk best plezierige aangelegenheden waren.
Ik werd overgehaald om lid te worden van de plaatselijke klassieke auto vereniging. Dat klinkt deftig, maar de eerste vergadering werd bijgewoond door voorzitter, secretaris, penningmeester, evenementencoördinator en mijzelf als lid. Het enige. Hoezo alleen maar stuurlui en geen roeiers…
Op zo’n vergadering zijn allen Belangrijk en doet iedereen Gewichtig. Dat maakt op de nuchtere Bataaf nogal een potsierlijke indruk. Verder deel ik alle bovenbeschreven ervaringen over niet-aanwezige stukken, ontbrekende agenda, geen besluiten of actiepuntenlijst, mankerende eindconclusie, chaos. Iedereen hoort voornamelijk graag zichzelf oreren en niemand luistert. Minstens drie verschillende groepjes discussiëren onderling, als ze tenminste niet mobiel aan het bellen zijn. Kortom, een kakafonie is nog een complimenteuze beschrijving.
Sedertdien druk ik mij waar mogelijk voor vergaderingen in FR. Ik woon hier voor mijn plezier, niet om mij groen en geel te ergeren aan dit soort gepruts.
Edoch, wat mij het meest verbijstert is dat FR de bakermat is van grote werken en uitvindingen. Autoroutes. TGV. Concorde. Airbus. Ariane. Nucleaire technologie. Kanaaltunnel. Hoe hebben ze dat in vredesnaam ooit georganiseerd gekregen? Met dit soort vergadergewoontes verwacht je nog geen plaggenhut van de grond te krijgen. Maar toch spelen ze het klaar. Hoe?
Raadsels, raadsels.
Salutations, Jos
