Het aantal ‘gewerkte’ uren is niet relevant, vooral niet wanneer koffieleut ook als werkuren worden geteld, zoals onze Amerikaanse vriend betoogt. Het gaat om de echte arbeidsproductiviteit, in dit geval: hoeveel banden per werknemer per fabriek per dag. Tussentijds de fabriek een uur stil leggen voor lunch is bijvoorbeeld veel duurder dan in ploegendienst doorwerken. 35 uur per week werken, terwijl de norm in de EU 40 uur is maakt alles nog erger.
Maar de Franse arbeider is vooral te duur omdat de werkgever naast de werknemer ook sociale lasten voor niet-werkenden moet betalen. Frankrijk kan zich die overdadige sociale structuur, die grotendeels door de werkgevers moet worden betaald, niet veroorloven. Het verschil wordt al jaar-en-dag bijgeleend. Dat mag Hollande nu niet meer, dus verhoogt hij de lasten voor het bedrijfsleven opnieuw waardoor die het opgeven en Frankrijk verlaten.
En Hollande maakt het de bedrijven gemakkelijk: Financieel gezien is elk ander land beter.
