Och lieve hemel, wat heb ik nu weer allemaal over me heen gehaald. Sorry dat ik besta, heren, en sorry dat ik reageer als een vrouw. Het enige wat ik in mijn eerste reactie heb geprobeerd te zeggen is dat ik de plastisch beschreven methodes om mollen uit elkaar te laten spatten of ze in enge klemmen te vangen walgelijk vind. Mag dat asjeblieft? Die mening zou ik niet hebben gegeven als ik niet vond dat er in dit specifieke geval (mollen) andere methodes afdoende werken, zoals ik zelf heb ondervonden. En ik heb (met een onschuldige woordspeling) iemand geprezen die met een methode kwam die ik zeker de moeite van het uitproberen waard vind. C’est tout.
Vervolgens gaat niemand in op deze andere methodes. Wel word ik uit de losse pols even uitgemaakt voor vingertjeszwaaister, krokodillentranenplengster en groene softie. Dat mag wél. Er komen foie gras, kikkerbillen, bacteriën, spinnen en kippen op tafel. En nu heet het dat dat allemaal komt doordat mijn eerste reactie “belerend” (?) zou zijn. En nog steeds is er niemand die ook maar met één woord ingaat op de alternatieve, tijd en geduld vergende methodes van waterspuiten en keizerskronen.
Ik geef het op. Ik ben blij voor jullie dat jullie het allemaal zo roerend met elkaar eens zijn. Dat zal wel een prettig bevestigend gevoel geven. Dag heren.
