Als Parijzenaar heb ik uiteraard keuze te over. Dit jaar heb ik er o.a. voor gekozen om “Bercy” eens binnen te springen. Het foeilelijke gebouw (smaken verschillen uiteraard) waar zomaar eventjes zeven ministers hun bureau hebben. Heel interessant dat wel, veel bijgeleerd, en eindelijk weet ik nu waarom bovenop een grote schijf onhandig hangt te balanceren – het is een helikopterplatform. Beetje populistisch werd het wel toen we de bureau’s van de ministers rondgeleid werden, jawel, alle zeven. Dat hoort bij een présidence normale, neem ik aan, het volk dat eigenhandig controleert of het pluche van de zetels niet te zacht is.
Het werd me wel al snel duidelijk dat de excellenties van de gelegenheid geprofiteerd hadden om boeken ‘achteloos’ op hun bureau te laten liggen. De hoofdvogel werd hier afgeschoten door Fleur Pellerin die het presteerde een biografie van François Hollande op een hoekje van haar bureau te leggen. Een kus van de meester en een bank vooruit voor Fleur! Ik kwam even niet meer bij van het lachen. De zilveren medaille gaat naar Montebourg die gewoon zijn eigen boekje prominent op zijn bureau had liggen. Tja, zo kennen we onze Arnaud ook weer. En Cazeneuve (de stand-in voor Cahuzac) krijgt dan weer de prijs voor het mooiste bureau. Die waren origineel van Michel Charasse. Die werd indertijd ook uit de PS gezet, waarmee de cirkel met Cahuzac weer rond is.
Overigens nog een leuke anekdote. Ander bezoekje, aan het Institut de France. De wachtrij werd op een gegeven ogenblik nogal lang door de obligate veiligheidscontrole aan de ingang. Geen probleem, toen ik net moest passeren hadden de gardiens er genoeg van, en trokken ze doodleuk de stekker van de metaaldetector uit het stopcontact. Gedaan met dat vervelende gepiep, en iedereen veilig verklaard. Het Instituut werd daarentegen vogelvrij verklaard, onbegrijpelijk.
