Rebonjour,
Prachtverhaal Cees. Okee, dan heb ik er nog één.
Toen mijn werkzaamheden bij het bekende meteorologisch instituut in het midden van NL begonnen kreeg ik een rondleiding van één van de collega´s van de ICT afdeling. Zo kwamen we ook bij de centrale aankomsthal annex receptie. Daar hingen beeldschermen waarop onder andere de weerinformatie te zien was die op datzelfde moment voor iedereen in NL via Teletekst te raadplegen was. Volgens de informatie op die schermen was het op dat moment half bewolkt en droog.
Ik keek naar buiten. De lucht was inktzwart en de regen kwam met bakken naar beneden. Het regende zó hard dat je bijna de vissen voor het raam langs zag zwemmen. Dóórnatte mensen kwamen met geknakte paraplu´s de deuren binnen strompelen. Compleet noodweer.
Ik wees mijn ICT begeleider op het verschil tussen de Teletekst berichtgeving en de waarneembare werkelijkheid. Hij haalde zijn schouders op en zei dat hij ICTer was en dat ik dat maar aan een meteoroloog moest vragen. “Daar staat er één” merkte hij op en wees op een bebaard individu in aftandse spijkerkleding die eruit zag alsof hij zojuist onder een brug was ontwaakt en nog in de dichtstbijzijnde afvalbak naar zijn ontbijt op zoek moest.
Ik benaderde de meteoclochard, verontschuldigde mijzelf voor mijn onwetendheid en stelde hem mijn vraag over het verschil tussen de online getoonde- en de werkelijke weersomstandigheden. De man keek mij vernietigend aan en sprak de historische tekst: “Met wat het buiten voor weer is heb ik niets te maken“.
Daarop wist zelfs ik niets meer te zeggen.
Salutations, Jos
