De hierboven staande informatie van de website is m.i. niet van toepassing op deze situatie.
In het geval van Marijn zegt namelijk de huidige eigenaar de huur op met als reden: het voornemen tot verkoop. Volgens franse bronnen (zie o.a. deze website “Droit du locataire“), betekent dat dat de huurder het eerste recht van koop heeft. Daarom moet deze brief het aanbod tot koop, de verkoopprijs en de verkoopvoorwaarden vermelden. De huurder heeft dan één maand de tijd om op het aanbod in te gaan. Als in de brief niet het aanbod tot koop en de verkoopprijs worden genoemd, is de opzegging nietig. Er schijnen (verboden) praktijken te bestaan, waarbij de eigenaar in de opzegbrief een zeer hoge verkoopprijs noemt om te voorkomen dat de huurder van zijn recht op koop gebruik maakt. Daarom moet de huurder bij latere prijsverlagingen daarvan op de hoogte worden gesteld, zodat hij alsnog van zijn eerste recht tot koop gebruik kan maken.
In dit geval weten we niet of de verhuurder een privé persoon is of bv een beleggingsmaatschappij. Er bestaan verschillen tussen de regels voor particuliere en institutionele verhuurders. Zo moet een institutionele verhuurder met de opzegbrief een technisch rapport over de staat van onderhoud meesturen. Ook het ontbreken van zo’n rapport maakt de opzegging nietig.
De regeling, waarbij aan een 70-plusser een vergelijkbare woonruimte moet worden aangeboden (binnen een straal van minder dan 5 km) geldt alleen als de verhuurder een particuliere persoon is. Ook geldt zij niet als deze privé-verhuurder 60-plus is óf als hij zelf ook een inkomen heeft van minder dan anderhalf maal het minimumloon.
Ik hoop dat ik het allemaal juist heb weergegeven, want het zit knap ingewikkeld in elkaar met nog veel meer mitsen en maren. Dat is de reden waarom ik de vriend van Marijn’s vader zou aanbevelen een notaris of advocaat te raadplegen.
