Het is toch zo kinderlijk eenvoudig: iedereen die een openbaar ambt gaat bekleden, weet van tevoren dat hij de wet moet respecteren. Hij weet ook dat wetten kunnen veranderen en dat hij na welke wetswijziging dan ook deze zal moeten handhaven en toepassen. (SVP niet aankomen met de bezettingstijd en de duitse wetten, want dat heeft hier niets mee te maken. We spreken over een normale democratie.) Hetzelfde geldt voor het huwelijk zelf: dat sluit je en je weet tevoren dat er van alles kan gebeuren, waardoor je je afvraagt of je nog wel bij elkaar moet blijven. Daar probeer je dan samen uit te komen. Als dat niet lukt, rest er maar één ding: echtscheiden of gescheiden leven. In burgemeestertaal: aftreden of, indien beschikbaar, iemand anders sturen. Simple comme bonjour.
Daar staat tegenover dat mensen die eisen dat hun huwelijk per se zal worden gesloten door iemand van wie ze weten dat hij tegen le mariage pour tous is, beslist verkeerd bezig zijn. Zowel privé als maatschappelijk. Je trouwt toch voor jezelf en niet om een politiek statement te maken of om iemand te dwingen tegen zijn overtuiging in te gaan? Gezellig zo’n trouwpartij, waarbij je huwelijk wordt gesloten door een sjacherijnig smoelwerk. Wat zullen we daar een lol om hebben! Daar trouw je niet voor. Als je ergens burgemeester bent en je grootste vijand trouwt, dan laat je het huwelijk ook over aan een van je wethouders. En die vijand zal zeker ook niet een huwelijkssluiting door de burgemeester eisen.
De homo’s hebben na een lange democratische strijd gezegevierd, gelukkig. Maar dit soort acties kan niet anders worden betiteld dan als natrappen door onsportieve overwinnaars.
