Goeiemorgen Jan, voorzover ik heb begrepen leven er in alle verdragslanden NL gepensioneerden die hun kleine AOW weigeren, omdat die hun alleen maar verdragsplicht en het betalen van een veel hogere verdragsbijdrage oplevert. Aan die ontsnappingsmogelijkheid zou veel meer bekendheid gegeven moeten worden. Temeer omdat je schrijft dat als je de AOW eenmaal hebt aangevraagd en ontvangen, je er niet meer van af kunt zien. Dat is Alicia, die het grootste deel van haar leven in een andere (lid?)staat heeft gewoond, kennelijk ontgaan en met haar waarschijnlijk vele anderen.
Je antwoord roept enkele vragen op:
1. Waar staat dat als je eenmaal je recht op AOW hebt verzilverd, je dit niet meer ongedaan kan maken? Het lijkt me namelijk nogal vreemd: een recht is een recht en van een recht kan je afstand doen. Anders wordt het een plicht. En iedere AOWer die afstand doet van zijn AOW brengt geld in de NL schatkist.
2. Hoeveel inkomsten moet je uit een andere bron in een andere (lid)staat hebben om niet onder de verdragsplicht te vallen? Moeten die inkomsten per se uit pensioen bestaan of mag dat ook bv uit lijfrente of eigen vermogen komen?
3. Vind je niet dat de SVB iedereen die een miniem AOW’tje aanvraagt, zou moeten waarschuwen voor de consequenties bij eventuele emigratie naar een andere lidstaat? Het betreft immers altijd mensen met veel internationale beroepservaring, die dus ook geen of nauwelijks een NL bedrijfspensioen hebben opgebouwd. Zij zijn waarschijnlijk nog eerder dan andere NLers geneigd om hun oude dag in een ander land te slijten.
4. Als Alicia om de een of andere reden toch onder de verdragsplicht uit weet te komen, moet ze dan toch jaarlijks haar NINBI opgeven aan de belastingdienst Heerlen?
