De AG is een grote show voor de president die urenlang zit op te lezen wat hij beter van te voren aan iedereen had kunnen mailen. Ik mag dit ook jaarlijks meemaken met het syndicat d’apiculture. Als ze nu alle te lezen stukken van te voren versturen, de leden kunnen het doorlezen en op de AG zelf kunnen ze vragen stellen en daarna, hop de hamer. Maar nee, zo gaat het niet. Het is altijd wel lachen want ieder jaar is de AG op een andere plek in les Landes. Men vraagt zich altijd af waar nu weer en de belangrijkste vraag: waar gaan we eten? Mocht het niet in een auberge à la ferme zijn dan is de vraag: welke traiteur? Het is altijd bere gezellig.
PS zo een cassoulet is toch duizendkeer lekkerder dan een boerenkoolstampot waar vaak geen smaak aan zit. Mijn inziens is het geheim: tijd, lang pruttelen, en goed vlees. En ja, die mooie tarbais bonen blijven een delicatesse.
Ingrid
