Fransen zijn van oorsprong armoedzaaiers die vooral niets weg wilde gooien (kun je nog zien aan het aantal autowrakken her en der achter het huis of de volgepakte garages met sinaasappelkistjes en andere nietszeggende rotzooi)
Tout est bon dans le cochon komt nergens anders vandaan dan « gooi niets weg ».
Iedere streek heeft zijn eigen gerechten die soms op het belachelijk af zijn (hier Hérisson – voor wie het weten wil, ja, egel! – spreeuwen, waterrat, eigenlijk alles wat je uit de lucht kunt knallen en langs de slootkant vind)
Door de tijd/eeuwen heen heeft men er een gastronomisch tintje aan gegeven, eet bijvoorbeeld een slak, nou ik zeg je, het is ronduit goor, maar doe er een flinke klodder roomboter op met veel persil, dan smaakt het opeens heerlijk.
Mijn schoonmoeder doet me altijd een plezier door van die worsten te maken van bloem en melk, die kook je dan in de tomatensaus, en het is heerlijk (ik heb nog steeds niet de moed het lieve mensje te zeggen dat het niet te vreten is)
Waarom dan niet gewoon tomatensoep met ballen? Nee, van die nepworsten gemaakt van meel, oorlogsvoer wat dan een “delicatesse” is.
Gastronomie is een woord wat je erg persoonlijk kunt nemen, voor mij persoonlijk is een entrecote verre van gastronomie (taaie stukken wat je met een veel te bot mes weg probeert te snijden) een bord snert wel gastronomisch, brood uit het noorden (wil het geen Nederlands brood noemen) duizend keer beter dan de keuze uit franse stokbroden en boules, en een echt brussels speculaasje beter dan een op z’n kop gebakken appeltaart.
Harderwijkerpaling in de roomboter gesmoord is lekkerder dan poisson papillote, maar franse asperges met buurmans zelfgemaakte mayonaise is beter dan taaie gaargestoomde dampende groentestaven met piepers uit Amsterdam.
Ik ben eens door een vriend uitgenodigd te souperen in restaurant Campman in Renkum (mijn roots liggen daar omheen) een van de betere restaurants in Nederland.
Top, riep mijn vriend, wat een klasse, de hemel ging open!
Ik wil niets afdoen van het toprestaurant wat het absoluut is, maar ik heb het niet willen zeggen; dit eet ik een paar keer in de week gewoon thuis.
