Prinsesje, het zijn niet mijn woorden, de nieuwsticker van de site zegt dat de fransen minder produceren dan de rest.
Wat ik er echter op te zeggen heb zijn mijn constateringen en feiten.
Ik reis meerdere malen per jaar met mensen vanaf de Cognac naar Blaye, vandaar steken we de Gironde over met de bac en gaan de chique Medoc in, en rijden dan weer langs de goedkopere wijnboeren naar een andere bac om terug te varen naar Royan.
Deze trip is de moeite waard voor de vele bezienswaardigheden, de kuststrook van de Atlantique en haar prachtige pin-bossen, leuke cdh in overvloed alsmede gezellige campings met enorme barbeques waar de wijnproever logeert en menig vaatje wat voor thuis was ingekocht de avond bruut burgemeester wordt gemaakt
Het grootste probleem voor de wijnboeren is de akker bijhouden horen we steeds, het is verdomd veel werk zonder gif de akkers te ontdoen van onkruid.
Ik kan me voorstellen dat een wijnboer met een paar honderdduizend stokken niet echt zit te wachten op het schoffelen van een tiental hectare grond.
Toch, bij de andere boeren net als bij Tonton is niet de gehele oogst bio, je kunt ook een deel doen, en de prijs mag best wat meer zijn volgens de consument.
Een zeer aangename wijn is die van château moulin de l’abbaye, een paar hectare op een steenworp afstand van het obsceen chique château Rothschild, waar je toch zou denken waar blijven zij met de biowijn?
Als je 350 euro durft te vragen voor een fles wijn zou je zeggen dat het toch geen probleem moet zijn een man of tig in te huren om een paar hectare te schoffelen, zeker gezien de tuin die rondom het château ligt waar nationaal park veluwe van gaat blozen, als het je tenminste lukt om door de poort te komen.
Liepen de gasten al eerder te wankelen van verbazing over de prijzen van de cognac in de luxe galerie van Hennessy, eenmaal door de poort van deze château moeten ze zich vasthouden als ze de prijzen zien waar de goedkoopste fles de helft van de smic is en je er maximaal twee mág kopen.
Ik ben er trouwens ooit op een proeverij geweest waar puisant rijke jongeren zich volgoten met de rode vloeistof, begeleid door chauffeurs en koffertjes sigaren waar mijn houtdraaibank de hik van zou krijgen, zo groot, laat staan mijn auto die ik angstvallig naast een schuur had gezet een beetje uit het zicht.
Met een andere gezellige groep ontdekten we de medoc ná deze dure etablissementen (meer richting de zee) en rolde van verbazing van de ene na de andere château, soms zo knus en gezellig dat je uiteindelijk vanzelf rolde al was het niet meer van verbazing.
En telkens viel me dus op, als nou toch je buurman door zijn voorraad heen fietst binnen het jaar, er een goede prijs aan overhoud (rond de 8 euro per fles is echt niet gek) dan moet je toch gaan denken wat doe je verkeerd als je zelf op de foire expo de voorraad er uit moet werken voor minder dan vijf euro de fles.
Maar -ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik het voor het eerst hoorde- ook hier hebben ze te maken met kinderen die de “zaak” niet over willen nemen van vader, en dus vader alleen staat te zwoegen tussen de ranken, zoonlief op kantoor van edf of een verzekeringsbank.
Ooit deed ik hier een oproep dat we iemand zochten voor een château in cote de blaye, de drie kinderen van de heer hadden ook geen zin in de noeste arbeid, dus zocht hij een koper.
Jammer genoeg is het niet gelukt de château te redden, de koper heeft de huizen verhuurd en de akkers bij zijn château getrokken, ze is niet meer.
