Neen, die lijst betreft de lijst uit bijlage IV van Vo883/2004, van pensioenlanden die toestaan dat de geemigreerde gepensioneerde in hun pensioenland toegang tot de wettelijke woonlandzorg heeft. Daarover zegt de CVA:
“Medische zorg in de bevoegde lidstaat
Verblijven gepensioneerden en hun gezinsleden in de bevoegde staat en is deze staat vermeld in
bijlage IV van Verordening (EG) 883/2004? Dan hebben ze altijd recht op medische zorg in de
bevoegde staat. Nederland staat in bijlage IV. In Nederland (als bevoegde staat) hebben
gepensioneerden die ten laste van Nederland in hun woonland recht hebben op zorg, hun EHIC dan
ook niet nodig. Zij hoeven ook geen toestemming te vragen voor een geplande behandeling in
Nederland.”
Ik teken aan dat men 1. overigens, ook al zou Nederland niet op die lijst staan bij medische noodzaak bij tijdelijk verblijf ook op gronsd van een ander artikel, 27.1 Vo883/2004, toegang tot de gezondheidszorg in Nederland zou hebben. Maar dat zou dan niet zonder meer voor geplande zorg , en dus ook niet de meeste langdurige AWBZzorg, gelden.
2. dat Duitsland in zijn wetgeving, naar uitleg van het BSG, ook op nationalarechtelijke gronden die toegang in Duitsland al mogelijk achtte. Nederland echter slechts op grond van plaatsing op die lijst.
3. Dat er dus geen lijst bestaat waarin het eerder genoemde, als door mij gedefinieerde keuzerecht , vermeld staat. In het door mij ter lezing aanbevolen C-345/09 staat immers bij herhaling en nadrukkelijk dat dat keuzerecht niet bestaat. Mocht je dat toch willen, je pleit immers voor zo groot mogelijke keuzevrijheid, dan dient de verordening gewijzigd te worden. Het is de vraag of dat lukt gegeven de nadruk die het EHvJ juist op het belang van solidariteit (in de wettelijke verzekering) heeft gelegd.
4. via de pensioenlandzorg van bijlage IV ontstaat geen afgeleid recht in derde landen op zorg naar een dekkingspakket van ZVW en AWBZ (waar sommigen op gehoopt hadden). Zie ook de verslaggeving van het Alicante-overlleg met VWS en CVZ van 2012.
5. mag ik constateren dat je terzake van het punt van de pensioenlandzorg wat opgeschoven bent in je standpunt? Eerder constateerde ik dat je stelde dat men als emigrant slechts op de wetgeving van het woonland een beroep zou moeten doen (en daaraaan zo nodig betalen). Nu meen ik te bespeuren dat je die bovengenoemde lijst, en het recht op pensioenlandzorg, toch maar wilt laten bestaan. Immer : je pleit voor zo veel mogelijk keuzevrijheid. De keus om je in Frankrijk of Nederland te laten behandelen past daar natuurlijk in.
