De vraag of er koopkrachtverlies in het buitenland is doet er niet toe. De diverse kabinetten kozen voor een ouderdomsuitkering (met als motief: nadelige financiele effecten van beleidsmaatregelen voor ouderen, m.i. niet slechts fiscale, te compenseren). Krachtens Vo883/2004 (en diverse verdragen) is deze dan dus exporteerbaar, ongeacht de vraag of er een binnenlandse overweging aan ten grondslag ligt. Het kabinet kan zich voor deze tegenvaller nu eens terecht beroepen op “het moest van Brussel”. Maar had dat eerder kunnen bedenken.
Blijft de vraag of het terugkeren op zijn schreden zo “snel” geschied zou zijn, en met terugwerkende kracht, als er niet zo massaal bezwaar was gemaakt.
En zoals gezegd, er zijn nog wel wat regelingen die zeer waarschijnlijk voor export in aanmerking komen waar de regering dat niet doet. Daar zou de verdere discussie over moeten gaan. En over de nieuwe regeling die het kabinet later dit jaar naar voren zal brengen: (oudere) emigranten let daarbij op uw zaak. Maar op het laatste hoeven we inhoudelijk nog niet vooruit te lopen.
