Ik spreek niet als politicus maar uit ervaringen die ik opgedaan heb in mijn leven.
Ik ben alle drie geweest, fabrieksarbeider, werkeloos, zelfstandige ondernemer (ook nog een faillissement)en toen wederom ondernemer (…)
Getverdegetver, Cees, jouw bijdragen worden steeds voorspelbaarder en niemand die je tegenspreekt.
Aan jouw ad hominem-argumenten voeg ik maar ’n vierde toe want ik word jouw generaliserende en vooral negatieve waarnemingen ’n beetje zat.
Wat jij allemaal meemaakt, is natuurlijk te erg voor woorden. Misschien ligt ’t wel aan jou.
En nu ik : ik voer de pen voor ’n onder staatsvoogdij gestelde gehandicapte. M’n herderinnetje is sinds drie jaar officieel benoemd tot z’n ‘voogd’ (tutrice) maar laat de administratie &c. graag aan mij over.
Betrokkene is ook werkgever.
Betrokkene krijgt van ’t departement financiële steun voor z’n aide à domicile à 430 per maand.
Betrokkene betaalt aan de Urssaf géén charges patronales (is immers voor 90% gehandicapt), maar toch zo’n 240 per maand.
De aide à domicile ontvangt haar loon à la Smic, zo’n 500 per maand.
Is dat veel ? Ja, ik vind dat veel.
En de systeemfout schuilt tussen Urssaf en sociale wetgeving. Liever wat minder CG-subsidie en géén Urssaf-declaratie dan al dat gedoe, ieder kwartaal.
Ik loop niet graag te koop met m’n levenservaringen, maar ik maak ’n hoop mee. Aan de andere dan Cees’ kant. Links noch rechts, ik sta er gewoon middenin.
Maar doe me ’n lol en houdt op met al die generaliserende diskwalificaties en ga vooral zelf & zelfstandig (& zinnelijk wellicht) denken.
Peter (aan deze kant van de samenleving).
