Gespeelde boosheid, want de voorganger van Wopke Hoekstra, Jeroen Dijsselbloem, heeft een paar jaar geleden al overleg gevoerd in Parijs met dezelfde Bruno Lemaire of het wellicht niet een idee zou zijn om wanneer de Franse staat zijn belang in Air-France-KLM zou afbouwen die aandelen te verkopen aan Nederland, une solution à l’amiable. Politiek lag dat waarschijnlijk te gevoelig voor de Franse minister, dus het bleef stil in Parijs. Toen kwam die piloten staking, twee Air France directeuren bijna gelyncht tot lichte verbijstering van de hele wereld, zo zijn onze manieren in het heilige Franse sociale model, en zag Frankrijk af van de verkoop van aandelen. De komende dagen zal wel meer duidelijk worden over deze voorgeschiedenis. Maar de heilige verontwaardiging in Parijs geeft aan hoezeer Frankrijk nog een land is waar over de schouder van iedere grote onderneming de Franse Staat meekijkt en nu en dan het stuur grijpt. De morele verontwaardiging dat het een “Blitzkrieg” actie is vanuit Nederland lijkt op grond van de voorgeschiedenis flinterdun en meten met twee maten: wat wij vanuit Parijs de gewoonste zaak van de wereld vinden, Franse staatsinvloed op het bedrijfsleven, daar mogen anderen ons niet bij voor de voeten lopen. Quod licet Iovi, non licet bovi. Wie in dit gezegde de rol van oppergod vervult en wie het (Bataafse) rund behoeft geen uitleg.
De ergste kou lijkt inmiddels trouwens uit de lucht te zijn, er is zojuist een korte persconferentie geweest. Samen sterk voor ons eigen Air-France – KLM.
