Jos, fraai resultaat. De foto’s van enige afstand zouden niet misstaan in de bekende glossy bladen die binnenhuisarchitectuur als thema hebben. De close-ups laten zien waar je al eerder op wees: kleine onregelmatigheden en zo’n haakse rand perfect krijgen zonder hele kleine oneffenheden is bij de artisanale productiemethode onvermijdelijk.
Ooit, ik was iets/veel jonger toen, had een kennis van me een gouden business ontdekt. Van stukken gebroken onyx maakten we tafelbladen. Een rechthoekig metalen frame van L-profiel op een tafel, puzzelen hoe je de diverse breuksteen zo mooi mogelijk kon rangschikken, polyesterhars er overheen gieten en dan een glasvezelmatje er in deppen, de toekomstige onderkant. Eenmaal uitgehard naar een firma (natuursteen, grafstenen, graniet) ergens tussen spoorbanen ingeklemd bij Voorburg. Indrukwekkend grote schuur- en polijstmachines zorgden dan voor een spiegelgladde afwerking van de bovenkant. Dat soort machines zou je hier eigenlijk ook op los moeten laten. En vermoedelijk zullen de professionele bedrijven met de dosering van het beton en het verdichten daarvan voor een nog compacter beton kunnen zorgen om daarmee de kans op kleine onregelmatigheden zoveel mogelijk te verkleinen.
Chapeau voor dit resultaat van noeste huisvlijt. Mag hopen dat je geen oude platenverzameling ergens in huis hebt staan, het betongruis tot stof geschuurd zou zorgen voor veel geruis….
