Natuurlijk ben ik het gedeeltelijk met jullie eens. Maar ik ben het ook eens met Macron wanneer hij zegt: “Frankrijk houdt niet van verandering.” En ik voeg er aan toe: “Fransen hebben geen geduld.” Alles moet binnen twee maanden en als dat niet lukt dalen direct de populariteitscijfers en dat schijnt het ergste te zijn wat presidenten en premiers kan overkomen. Alhoewel iedereen weet dat ze niet voor twee maanden maar voor vijf jaar zijn gekozen. Haastige spoed…
Nu moet ik wel toegeven dat Macron en Philippe bepaald ontactisch hebben geopereerd in die eerste twee maanden. Verlaging van de woontoeslag met € 5 per maand is geen goed signaal voor een nieuwe regering. Ook de verhoging van de CSG per 1 januari 2018, die alleen voor werknemers wordt gecompenseerd (maar in 2 fasen) door afschaffing van de premies ZW en WW. Hoe verzin je het. En de rest van de bevolking moet vier jaar wachten op de beloofde compensatie in de vorm van afschaffing van de taxe d’habitation ten koste van de meer gegoeden. Daarmee jaag je iedereen tegen je in het harnas en ook de gemeentes.
Wanneer je dan ook nog weigert met de pers te communiceren ben je pas echt stom bezig. Dat ziet Macron nu ook in, zij het te laat. De woordvoerder van het Elysée heeft inmiddels erkend dat de financiële maatregelen als start wat ongelukkig vielen. Dat ben ik van harte met hem eens. Zelfs Fransen willen best bepaalde veranderingen, maar niet alleen maar nieuwigheden die een aanslag op hun portemonnee plegen. Enfin, de hand in eigen boezem steken is al een goede herstart. Ik blijf optimist.
Ik vind het vervelend wanneer jullie het over neuspeuteraars hebben. Zelf ben ik misschien twee weken van mijn werkende leven werkloos geweest, omdat ik aanpakte wat ik kon krijgen, tot wc’s en keukens poetsen toe. Maar ik heb ook gezien hoe mensen en hun gezinnen zwaar kunnen lijden onder uitzichtloze werkloosheid. Jazeker, ook ik ken iemand van begin 40 die al jarenlang de godganse dag niets uitvreet en van een bijstandsuitkering leeft. Gelukkig maar, denk ik dan, een werkzoekende minder. Ik ken ook werklozen die zich zwart de pleuris werken en zelfs een al jarenlang lichamelijk “zieke” technisch medewerker die bezig is zijn eigen huis te bouwen. Maar zij zijn uitzonderingen. Het gros van de mensen gaat gewoon naar zijn werk, zoals je kunt zien wanneer je ’s morgens vroeg op pad gaat. Ik ken daarnaast ook ondernemers die allerlei illegale trucs toepassen om onder belasting en sociale lasten uit te komen en iedereen weet hoe multinationals sjoemelen met dochterbedrijven in diverse landen.
Natuurlijk moet de arbeidswetgeving worden gewijzigd ten gunste van een soepele arbeidsmarkt, die zowel aan werkgevers als aan werknemers ten goede komt. Maar Mélenchon en Martinez van de CGT staan al te schreeuwen op hun barricades.
Inderdaad hebben werknemers het in Zwitserland heel goed. Ik heb er zelf in de horeca gewerkt voor verschillende werkgevers en ik was verbaasd over het hoge loon plus kost en inwoning (en fooien). Maar nergens ging het zwart! In Nederland heb ik dat wel anders meegemaakt. Ik solliciteerde als serveerster in een NL restaurant en werd aangenomen. “Hoe wil je je loon?” vroeg de bedrijfsleidster, “gedeeltelijk zwart of helemaal zwart? Ik zou maar gedeeltelijk doen, want dan kunnen ze het niet controleren.” Ik zei verbaasd dat ik het gewoon helemaal wit wilde. Zij: “Dat moet ik even aan de baas vragen.” Na een tijdje kwam ze terug: “Het is goed, hoor!” Van de 25 man personeel bleek ik de enige die 100% wit werkte… Ik kende ook een zeer geroutineerde serveerster die weigerde om zwart te werken voor een andere baas. Haar werd om die reden de baan geweigerd. Graag of niet. In Frankrijk zal het niet veel anders toegaan. Dat is het verschil met Zwitserland.
