Bonjour,
Volgens mij snijdt die argumentatie helemáál geen hout, maar vormt die het zoveelste bewijs dat in de politieke wereld het sjoemelen, sjacheren, corrumperen, verduisteren, vóórtrekken, bedriegen, oplichten, omkopen en zwendelen het nieuwe normaal is geworden. Zó normaal dat men weigert om zelfs na meerdere beschamende onthullingen de hand in eigen boezem te steken en serieuze maatregelen te nemen om aan dergelijke wantoestanden een einde te maken. Terwijl het toch allemaal niet zo moeilijk is. Uit Wikipedia:
Nepotisme kan echter ongewenst worden wanneer dit (te) grote vormen gaat aannemen, met andere woorden: wanneer iemand de familie- of vriendschapsband zwaarder laat wegen dan de competentie-eisen van de benoeming of opdracht. Dit ziet men terug wanneer iemand benoemd wordt op een post of een benoeming of subsidie krijgt terwijl hij of zij duidelijk niet aan de eisen voldoet, naar verhouding erg jong of onervaren is, of wanneer deze benoeming ten koste gaat van (nog) beter gekwalificeerde kandidaten. Eventuele kritiek wordt genegeerd of leidt tot een felle reactie van de organisatie.
Zéker als het gaat om publieke functies betaald met belastinggeld zouden de personen die deze functies vervullen tot het uiterste behoren te gaan om maar elke schijn van oneerlijkheid te vermijden. In plaats daarvan weet men niet beter te doen dan uit de hoogte te debiteren dat het engageren van familieleden op overheidskosten helemaal geen probleem is. Waar zijn de tijden van een De Gaulle die een aparte elektriciteitsmeter voor privégebruik in het Elysée liet installeren om maar elke schijn van onterechte verrijking te vermijden?
Wat mij betreft is het geen wonder dat steeds meer mensen helemaal klaar zijn met politiek en politici, hetgeen ook tot uitdrukking kwam in de historisch lage opkomstpercentages bij de laatste verkiezingen.
Salutations, Jos
