Ik maak wel eens een grote vergissing (stress van vakantiereizen) en zo kan je ineens in de veronderstelling zijn dat iets weg is, verdwenen, gestolen, maar dat is dan niet het geval. Ineens is het er weer, en zijn alle boze gedachten over hóe het kon zijn verdwenen, onterecht en misplaats, maar dan had je al voorzorgen genomen om herhaling te voorkomen. Zo heb ik twee schrijfpennen; als er een zoek is (Wie heeft dat gedaan!) kan ik altijd de andere gebruiken.
Bij in cellofaan verpakte supermarktham kan je de versheid pas inschatten op het moment dat je het plastic opentrekt. Je hebt ook produkten die je niet kan zien, ruiken of betasten, die onleesbaar zijn tot aan het moment dat je de koop hebt gedaan en je de verpakking hebt verwijderd. Ik noem dat een kamikaze surprise aankoop, je betaald voor een verwachting. De fabrikant geeft eigenlijk niets van de inhoud weg, maar je gaat er van uit dat het dát ding is, waar je naar op zoek bent. Dat boek, vervangend onderdeel, of die muziek.
In alle twee de gevallen gaat het om vertrouwen, als dat rammelt, durf je de kamikaze aankoop niet aan, bang om belazerd te worden. En als je de mensen om je heen niet vertrouwd, heb je eerder de neiging een ander de schuld te geven van iets dat is verdwenen van zijn vaste, veilige plek. Het enige verschil is dat je het ongelezen produkt terug kan geven met een 100% garantie dat het ongebruikt is. En dat je dan geld retour krijgt. Bij een onterechte beschudiging ligt dat een stuk moeilijker.
