Mooi geschreven en vol met waarheden ratatouille.
Toen ik in Israel woonde had ik een huisje in een kibboets.
Nog steeds durf ik te beweren dat dit het meest perfecte leven is wat er bestaat.
Er is geen haast, er is geen competitie, er is een perfect sociaal leven, jaloezie is ver te zoeken, er is tijd om te leren (de beste studenten komen uit kiboetsiem) er is tijd om te ontspannen.
En er was een staatskas die boordevol zat zodat zieken en hulpbehoevende konden worden geholpen.
Iedereen werkte, mijn oude overgroot-tante was 96 en werkte nog altijd elke ochtend op de wasserij.
Opie veegde wat in de koestal en gaf de kalfjes melkpoeder.
Het kon omdat men voor lage kosten (salaris was ongeveer 300 euro per maand voor iedereen hetzelfde) en voor gewone prijzen de melk, tomaten en andere diensten verkocht.
Eigenlijk het tegenovergestelde van de situatie hier : enorme loonkosten tegen verkoopkosten.
Het mooie is dat je tijd en rust hebt.
Ik kan me voorstellen dat jij daar boven in de bergen met de koeien die tegen de heuvels op grazen, de buurman met de zeis, en de was van de buurvrouw aan de straat, dat je daar heerlijk woont, wat een rust en zaligheid.
Maar ik denk ook dat jij wel een goede verzekering hebt, en als je ziek wordt wel ergens wat hebt liggen om eventueel een nieuwe elektrische radiateur kunt laten ophangen omdat het te koud wordt voor jouw oude botten.
Misschien ben je zelfs wel een van die mensen die hun huis in Nederland hebben verkocht voor acht ton cash, in Frankrijk een huisje hebben gekocht voor vijftig duizend, er een tonnetje tegenaan gegooid hebben voor de verbouwing, en de resterende zesenhalf rustig nuttigen en met veel plezier elke dag een roseetje drinken op het terrasje om de hoek.
Wat een zwitserlevengevoel, leven als een god in frankrijk.
Alleen is die god voor het overgrote meerendeel van de fransen ver te zoeken.
Ze moeten knokken om te overleven vaak met een baan die ze helemaal niet leuk vinden, en ze stromen over van de stress.
Natuurlijk kan die lat blijven hangen, en berg de hamer en spijkers maar weer op, maar dan ?
Wie verdient hier de kost ?
Wie zorgt er voor dat die kas gespekt wordt waar ze allemaal uit moeten eten ?
De kiboets bestaat niet meer.
Het is nu een gewoon dorp met bmw’s en dikke toyota’s in de straatjes.
Het grote publieke zwembad is een partycenter, de meeste hebben een eigen zwembad in de tuin.
Het gezamelijke restaurant waar we elke sabat zo veel lol hadden staat leeg.
De kleermakerij zit dicht, de mensen lopen nu in jeans en gucci.
Ze verdienen nu tien keer zoveel, kunnen op vakantie, naar een echt restaurant.
Een paar kiboetsiem bestaan nog, gevoed door het orthodoxe geloof van zowel joden als christenen blijven ze zich koesteren aan hun omheinde dorpje.
Er zal best wel iemand zijn die ze zal helpen als ze dat nodig hebben ooit.
Die wereld van jou veranderd, daar kom je niet omheen.
Het is juist de balans die weer even goed gelegd moet worden van die wereld.
Stel dat er nu een van die jongens opstaat en de hamer pakt, een paar ferme klappen de de klus is geklaard.
Dan hangt de lat weer voor jaren goed, en kan iedereen gezellig door kletsen met een roseetje.
Cees.
