Jean-Paul Sartre, Michel Foucault, Simone de Beauvoir, Bernard-Henri Lévy.
Er is misschien een reden waarom Fransen eerst denken en dan doen. De juiste maat spijker uitkiezen, uit het assortiment, het enige geschikte model hamer naar voren halen, nadenken en discussiëren over over de hoogte van de plaatsing, het gewicht van de hamerkop inschatten en voorzichtig maar kaarsrecht de spijker de lambrisering inslaan.
Wellicht worden nog overwogen hoe vochtig het hout is, of de spijker van gehard blauwstaal of gegalvaniseerd moet zijn, en de toekomstige mogelijkheid om het ding schadevrij weer te verwijderen. Slapen de kinderen door het hamergeklop heen? De familie, de kinderen zijn altijd in het centrumbeeld van de Fransman.
Dat het allemaal tijd kost, dat het niet efficient is? Belangrijk is of de spijker voor de gezamenlijke lunch, of beter daarna in het hout geslagen kan worden. Het klusje kent toch een zeker risico, dat je beter zonder wijn kan uitvoeren. De centrale vraag dient zich tijdens de lunch al snel aan; waarom moet er eigenlijk een spijker in de lambrisering? Is het niet beter de lat te laten hangen zoals het was? Heeft de kleine beweging van het huis in de voorgaande jaren, nu niet net gezorgd voor deze spanning, die de lat te veel was geworden? Zou de nieuwe spijker niet zorgen voor een verplaatsing van het probleem? Dat de andere lat los laat?
Met een vers stukje brood, worden de resten uit het pannetje kipbouillon bijeengeveegd, over de verte kijkend bedacht hij zich, dat uitzicht een spiegel kan zijn, jij ziet de wereld, en andersom.
