Ja dan geef jij het maar een andere naam, ik noem het beestje gewoon werklust.
Ze hebben er geen zin in dat ding terug te leggen, of ze hebben er geen zin in die trap op te zoeken, of ze hebben er geen zin in het de klant comfortabeler te maken zodat die niet struikelt, of ze hebben er geen zin in het aan hun chef te vragen, of ze hebben er geen zin in…….
Als je dat ding bewust daar laat liggen heb je er ergens geen zin in, of dat nu organisatie is of wat dan ook, het blijft geen zin.
Dat kun je de werknemer niet kwamijk nemen, die is zo gemaakt.
Als je voortdurend door een betweterige gekleineerd wordt, dan krijg je vanzelf een instelling van een loonslaaf.
Op school al is eigen initiatief uit den boze, de meester heeft altijd het woord en altijd gelijk.
Een leerling met een beetje eigen initiatief moet dus van goede huize komen wil die daar niet tot z’n knieën afgebrand worden.
Als je geluk hebt ben je behebt met een goed stel hersens, en kun je snel omhoog naar een plek waar je boven een paar andere vogels zit die je kunt onderschijten.
Waar je ook gaat of staat in de franse cultuur, Hiearchie is onvermijdelijk.
Een beetje president heeft een eigen luchthaven of snelweg, een beetje burgemeester heeft een eigen school of straat, en een gendarme mag altijd meer dan jij, jij bent en blijft namelijk een van die onderste vogels.
Is het dan werkelijk zo dat het de schuld is van de opvoeding ?
Nee, net als godsdienst, of maatschappelijke status heb je het recht en de kans het anders te doen.
Gelukkig zijn die mensen er, en ik hoop dat de nieuwe président daar wat aan heeft en er mee om kan gaan.
Iemand zei me eens, we hebben de koning van de troon gestoken maar we hebben er steeds weer een nieuwe voor terug.
Ik ben ooit zo dom geweest mijn volledige naam af te geven, dat was een ernstige fout.
Fransen houden niet van adel en dat lieten ze weten ook.
Ik dacht dat ze dus niet van de standen hielden, iedereen gelijk !
En dat is juist nergens zo averechts als in Frankrijk, je vind nergens zoveel standen als hier.
Alleen laten ze dat niet merken door titles of namen, maar door gedrag.
Ik ben de leraar en ik heb gelijk, ik ben baas en jij hebt te luisteren, ik ben chef en jij luisterd naar mij.
Vorige week kwam ik met mijn C8 bij de decheterie, Stop.
De beveiliger wees naar de voorkant van de auto waar een sticker zit van een zeilboot.
Bedrijfsauto, verboden toegang.
Niet waar, wel waar.
Weet je, je kunt dan die gozer een ongekende knal tegen z’n kop geven, maar hij doet alleen maar wat zijn chef gezegd heeft : als er stickers op een auto zitten zijn het bedrijfsauto’s. Punt.
Ik ga naar huis en zet de doos in onze berlingo zonder stickers, onze bedrijfsauto.
Eenmaal leeg begin ik voorzichtig de discussie, en al snel vlogen de vonken eraf.
Bewijs het maar jongen, ik ga de C8 halen.
Kenteken buldert hij.
Met zijn vinger zoekt hij het papiertje af.
Staat er niet op hé ?
Als ik de sticker eraf haal mag ik er op.
Zucht, ik heb er een zondag over gedaan de zaak te overdenken, tegen m’n principes de sticker eraf halen, of maar toegeven.
‘T deed zeer.
Is dat de schuld van de schoolmeester, zijn ouders, de burgemeester, of zijn chef ?
Heeft die jongen dan helemaal geen capaciteiten om zelf te werken aan zijn eigen toekomst.
Daar heeft hij helemaal geen zin in.
Werklust Bosbess, en ik heb het niet alleen over een hamer of een schop, werklust is er aan werken, er voor gaan.
Gelukkig hebben heel veel fransen voor Macron gekozen die energie uitstraalt, en misschien over vijftig jaar zeggen ze in de wereld : Frankrijk is veranderd toen de jonge président kwam.
Het is toch te zot voor woorden dat je alle landen om je heen ziet floreren, en je krijgt het maar niet voor elkaar.
Spanje en portugal hebben een betere en snellere economische groei dan Frankrijk, hoe is het mogelijk!
Zelfs Jos zal dan glimlachen:-)
Cees.
