Ik zeg niet Cees, dat het in Frankrijk allemaal zo ideaal is. Ik haat het bij iedere verandering platgooien van de hele economie, ik haat het onpraktische en omslachtige denken van Fransen, hun moeite met het meekomen in en het aanpassen aan de nieuwe tijd. Dat je in een bouwmarkt komt en de verf die je wilt hebben blijkt een leeg vak te zijn. Je roept de verkoper en je vraagt wanneer die verf weer beschikbaar is. Antwoord: Hoeveel heeft u er nodig? Ik: Geen idee, maar dit vak is leeg, dat moet toch worden aangevuld? Jullie hebben toch computers? Waarop de arme jongen antwoordt, dat ik gelijk heb maar dat de eigenaar daar over gaat.
Ander voorbeeld: In een andere bouwmarkt hangt iets héél hoog. Ik haal ergens een kruk en pak het om te bekijken. Ondertussen neemt iemand de kruk weg. Ik leg het product dus maar op de grond. Een week later kom ik er weer en het ding ligt nog op precies dezelfde plaats. Dat zijn dingen waar ik niet goed van word.
Maar het heeft volgens mij niet te maken met werklust, maar met organisatietalent en efficiënt kunnen denken. Mijn zoon werkt ergens en hij zegt: “Als ze ergens een spijker in moeten slaan, staan ze eerst een half uur te delibereren waar en hoe precies. In de gemeenteraad idem dito: eindeloze discussies over helemaal niets, wat je met één hamerslag en binnen vijf minuten kunt afhandelen en waarvan je van tevoren de uitslag al weet. Daar word je doodmoe van. Alles moet ingewikkeld, anders deugt het niet.
