In retrospectief,
Daar waar we nu vanaf willen, fossiele brandstof als kolen en zware staal industrie, dat was ooit de reden om te beginnen met de samenwerking in Europa. Een spijtig begin. Want even later was het juist de aanpak van grensoverschrijdende verontreiniging, die de bevolking klaar maakte voor een intensivering van die samenwerking.
De Noorse fjorden waren zwaar verzuurt, maar er was daar geen industrie. Die verzuring was met de wind uit verre, zwaar geïndustrialiseerde gebieden, aan komen zeilen. Het begrip ‘de vervuiler betaald’ was een EU stap die de rekening neerlegde bij de oorzaak. Door daar mee in te stemmen, zagen deelnemers af van korte termijn winst, en blikte men naar een gezamenlijke toekomst. Die moedige stap was belangrijk.
1989, hakkende, uitzinnige mensen op een muur, het begin van een economische boost voor Duitsland, het grote investeren in eigen land was begonnen, de regels voor arbeid en sociale constructies werden in de was gezet, met het arme oosten als remmende factor op hoge looneisen.
Bij de omzetting van D-Mark naar Euro, deed Duitsland goede zaken, Nederland gaf een aantal procenten weg, en Frankrijk had zo weinig vertrouwen in de adoptie van de munt, dat ook vandaag nog, de prijzen in Euro en in Franc worden weergegeven.
Het wantrouwen van de gemiddelde Fransman over het nieuwe was blijkbaar goed ingeschat door het minsterie. Maar ook door de gewone Frans mens, want na een hard leven zonder schulden, werd de bevolking geraakt door de criminelen in de wereldwijde leenindustrie. De leenindustrie waar Duitsland binnen de EU de grootste crediteur was geworden. De EU pandjesbaas. De economische crisis in 2009, Ierland, Portugal, Cyprus Griekenland, slechte banken in Italie, en Spanje. De rente inkomsten van de Duitse pandjesbazen stonden onder druk.
Vandaar de redelijkheid in het betoog van Macron, om te herinvesteren in de EU, (hij bedoelt Frankrijk), een verschuiving te laten plaats vinden van risico en opbrengst en macht, die veel meer een gezamenlijke visie draagt dan de verrijking van de grootste economie in de groep. Het is tijd geworden voor de pandjesbaas en haar vazallen de afschrijvingen te versnellen, of het achterstallige onderhoud aan te pakken.
Herdefinieer volledig de kolen- en staal afspraken, verschuif de panelen voor het milieu, vereenvoudig de samenwerking en investeringen.
De redelijkheid van het links nog rechts, conservatief nog progressief, is geborgen in staalblauwe ogen.
