Ik ben het grotendeels eens met Rob van Schijndel en Theodora Besse.
Er dient onderscheid te worden gemaakt tussen de heffing van inkomstenbelasting en de sociale heffingen. Wat Frankrijk betreft is dat voor ib geregeld in de Code Generale d’ Impot, en voor de CSG (ik laat andere sociale heffingen even buiten beschouwing mar ten principale geldt daarvoor soortgelijks) in de Code de la Securite Sociale.
1. Inkomstenbelasting. Dat wordt voor Frankrijk dus beheerst door de CdI , maar voorrang heeft het Frans-Ned belastingverdrag. Dat wijst heffing van bedoelde stamrechtuitkeringen toe aan de bronstaat (Ndl) nu naar Nederlands recht het om inkomsten uit niet-zelfstandige arbeid gaat (*art. 15 van het verdrag). Frankrijk mag zijn eigen definitie toepassen, maar moet wel contextueel duiden, dwz naar internationaal gebruik waarbij het OESO modelverdrag maatgevend is. Dat wijst niet in de richting van kwalificering van die stamrechten als lijfrente , als Frankrijk dat al zou willen, maar naar de Nederlandse interpretatie. Zou Frankrijk toch de stamrecht-inkomsten kunnen kwalificeren als lijfrente dan zou Frankrijk ook mogen heffen: dan dus dubbele belastingheffing over dezelfde inkomsten. Maar het lijkt me onwaarschijnlijk. N.B. Ik zie daarbij verder af van de mogelijkheid dat de looninkomsten waaruit de stamrechten voortvloeien geheel of ten dele in Frankrijk zijn verworven en niet in Nederland. Dan wordt het nog wat gecompliceerder.
2. Heffing CSG. Daarop is het Ndl-FR belastingverdrag niet van toepassing, wel Vo883/2004 en naar Frans recht de CdelaSS.
a. Over inkomsten uit arbeid en arbeid vervangende inkomsten mag Frankrijk heffen indien men naar Franse wetgeving verzekerd is tegen ziektekosten, aldus de CdelaSS; en dat is in lijn met het EHvJ arrest De Ruyter dat stelt dat niet geheven mag worden indien de sz-wetgeving van een andere lidstaat (dan Frankrijk) op grond van titel II van Vo883/2004 van toepassing is. Aannemelijk is dat het hier om arbeid vervangende inkomsten gaat (waarbij de kwalificering onder de Cdela SS door Frankrijk m.i. niet zal afwijken van die onder de CdI).
b. Mocht Frankrijk de stamrechtuitkeringen toch als lijfrenten kwalificeren dan stelt de CdelSS deze als grondslag voor CSG heffing (onder revenu patrimoine), ongeacht waar betrokkene wettelijk sociaal en tegen ziektekosten verzekerd is. Dit is als gevolg van in 2016 in de CdelaSS ingevoerde reparatiewetgeving. Ik acht die Franse reparatiewetgeving echter niet deugdelijk voor het beoogde doel, en dus de CSG-heffing dan nog steeds in strijd met het arrest De Ruyter. Op dit onderwerp loopt thans een (vooronderzoek voor) een infractieprocedure door de EC tegen Frankrijk. Mevr. Schmid van het Franse parlement is zeer betrokken bij die procedure. M.i. mag Frankrijk dus ook dan slechts heffen indien men tegen ziektekosten wettelijk verzekerd is onder het Franse stelsel (eventueel de PUMA).
Merk voorts op dat de stamrechtuitkeringen geen titel vormen voor wettelijk pensioen op grond waarvan men verdragsgerechtigd kan worden. Wie dergelijke inkomsten geniet heeft geen inkomsten uit arbeid of wettelijk pensioen (art. 23 t/m 25 Vo883/2004) naar definitie van Vo883/2004 en kan dus geen S1/E121 aanvragen bij het CAK terwille van verdragsgerechtigdheid ten laste van Nederland (en het eventueel willen vermijden van CSG heffing). Er is dan in feite sprake van een vroeggepensioneerde.
Uit het bovenstaande blijkt dat voor de CSG heffing cruciaal is of men wel of niet Frans-verzekerd is tegen ziektekosten.
