Ik woon in een gebied waar moderne zaken nogal ver van het bed van de gemiddelde bergbewoner afstaan. Men is druk bezig met het melken van de koeien, het binnenhalen van het hooi, overleven eigenlijk. Men leeft Spartaans, een geschoten hert, wat groenten uit eigen tuin, brood bak je zelf in de dorps oven. Een hardwerkend, maar rustig bestaan.
Moderne zaken zijn er wel, maar minimaal, om mij heen gaat de bergboer om 9 uur in de avond tussen de lakens. Om er vroeg weer uit te gaan. Als je hier een beetje opvalt, dan staat binnen no-time het halve dorp naar je te kijken. Dus als nieuwkomer kan je je beter aanpassen.
Ik probeer dat zo goed mogelijk. Want anders is het geen doen is een rurale omgeving.
Feesten doen we ook. Er zijn drie dorpsfeesten per jaar, hoogtepunten, dan komen we samen, dan zien we elkaar. Dat zijn altijd mooie herinneringen voor later. Het zijn de spaarzame ontmoetingen, dan spreek je met elkaar over het weer, de koeien, de familie. Meestal is het rustig in de bergdorpjes, het enige dat knettert, zijn de donderwolken in de verte.
