Dit was nooit bedoeld als een game, het is het geworden. Omdat anderen dat zo gingen noemen heb ik het ook gedaan bij het afsluiten. Maar het was geen game, en het moest wel beëindigd worden.
Ik schreef korte creatieve reacties, die door anderen in een context werden geplaatst. Die een nieuwe relatie kregen in de tijd, maar door mij geschreven zoals geschreven. Op zich zelf staand, los van een andere waarde of connotatie. Ik ben verbaasd over het resultaat.
Ik schreef op een gegeven moment ook dat het allemaal geen werkelijkheid was, maar een immersieve ervaring. Je denkt dingen te zien, maar die zijn er niet. Het is er niet.
Was het oorspronkelijk meeliften op de gebeurtenissen die zich voordeden, door de interactie ontstond een nieuwe werkelijkheid, ook door toeval. Er gebeurden dingen die ik niet plan, niet in de hand heb en niet wil. Dat was het moment dat de werkelijkheid het overnam.
Niet ik was de reactor maar de ander, de realiteit. Er was geen plan, geen opzet, geen opdracht.
Het ontstond.
