Dankjewel Cees, ik vond het een bijzonder interessant verhaal. Ik heb ook een zeer goedvoorziene werkplaats, waar alles zijn vaste plaats heeft. Kleine dingen heb ik onder planken hangen in potten waarvan ik het deksel in de plank heb geschroefd, overal een etiket op. Schroeven en spijkers gerangschikt. Machines op hun plaats. Ik ben nooit iets kwijt. En mijn zoon, die altijd komt voor karweitjes die ik zelf niet (meer) kan, legt ook altijd alles keurig terug.
Maar… wanneer ik aan het klussen ben, dan gebeurt het me regelmatig dat ik van het een naar het ander loop of tussendoor iets anders doe, en als ik dan verder wil gaan met de klus ben ik altijd wel iets kwijt. Waar is die vervloekte schroevendraaier nou gebleven? Net had ik hem nog. Dat overkomt mijn zoon ook. Jou niet?
Met het levendig houden van de hersens ben ik het eens. Voorwaarde daarvoor is wel dat je gezegend bent met een gezonde en blijvende nieuwsgierigheid en belangstelling. Die mis ik bij veel van mijn leeftijdgenoten, of ze nu op het platteland of in de stad wonen. Bingo en kruiswoordraadsels is meestal het hoogst haalbare, al ken ik ook leeftijdgenoten die zowel lichamelijk als geestelijk net zo actief zijn als ik en soms zelfs veel actiever.
Ik ken een NL vrouw die twee jaar ouder is dan ik en die in haar eentje nog van alles onderneemt, wat ik alleen nog met zoon of dochter doe. Ze zwemt, maakt lange wandelingen, gaat naar films en festivals en speelt bridge (heb ik nooit gekund). Twee keer per jaar komt ze vanuit Amsterdam met de auto naar hier. Ze heeft namelijk in de buurt op een camping al 45 jaar een klein caravannetje staan. Vroeger kwam ze met haar man, maar sinds die is overleden komt ze alleen. Ik heb daar grote bewondering voor.
