Met aandacht Jos, heb ik je uitvoerige commentaar gelezen. Je citeert me nogal selectief. Dat is wel aardig voor de discussie, maar schept een tegenstelling die niet bestaat, althans die niet zo sterk is als waar jij van uitgaat. Ik schreef:
“Uiteraard is het verlies van steeds meer privacy vervelend, maar ik kan er niet wakker van liggen. Vergeleken met de dreiging van een derde wereldoorlog door die onvoorspelbare, megalomane idioot van een Trump is privacy peanuts en een luxeprobleem.”
Misschien moet je in 1940 zijn geboren om je de verschrikkingen van de oorlog levendig te kunnen voorstellen, er een doodsangst voor te hebben en er wakker van te liggen. Dat deed ik op het moment dat ik bovenstaande woorden schreef. Dan komen jeugdherinneringen boven, Amsterdam. “Als de sirenes gaan, meteen binnenkomen”, zei m’n moeder. Later begreep ik dat er dan bombardementen dreigden. Toen ik met m’n moeder op straat liep, zakte een volledig uitgeputte, broodmagere man vlak voor ons ineens in elkaar. Waar m’n grootmoeder woonde, was alles wat van hout was uit het trappenhuis gesloopt, zelfs de onderste treden van de trap. Er hing een vreselijke rioolstank.
De dreigende taal van die onberekenbare halve gare Trump bracht dat allemaal weer boven. We zitten met de VS in de NAVO. Moet ik eten gaan inslaan, vroeg ik me af. Wanneer op dat moment iemand begint over privacy, besef je dat in een oorlog geen mens zich bekommert om privacy. Dan denk je enkel nog aan eten en drinken, je huis en je hachje. Gelukkig is de onmiddellijke dreiging nu weer verminderd, maar zolang de VS wordt geregeerd door een megalomane, totaal onberekenbare idioot, zal ik geen vrede hebben.
Natuurlijk is in normale omstandigheden privacy hoogst belangrijk. Maar het wordt steeds meer een illusie. En daar werken we zelf met z’n allen aan mee. Zelf wil ik niets te maken hebben met Facebook of Linkedin, maar ik ben een uitzondering. Ik heb er accounts, zodat ik er iets op kan bekijken, maar ondanks aandringen van FB en LI heb ik er niets ingevuld. Alles gooien mensen op internet. Op honderden websites laten ze hun persoonlijke gegevens achter.
Stel je gerust. Julian Assange is ook voor mij een held en Wikileaks juich ik van harte toe. Het boek van Greenwald heb ik meteen besteld bij Amazon. “Economics in one lesson”, dat je me eens aanbeval, staat nog steeds op mijn e-reader. Het was een eye-opener, dus ik vertrouw dat ik ook het boek “No place to hide” met veel belangstelling zal lezen.
Ik volg al jaren de spannende serie “Homeland”. Daarin is ook goed te zien welke heimelijke krachten allemaal spelen achter de openbare politiek. Zelf denk ik dat dat vooral in de VS heel sterk speelt, maar ook bij ons dringt dat uiteraard steeds verder door. En er is niets tegen te doen, al offeren sommige helden hun leven op door het in de openbaarheid te brengen en ertegen te vechten. Het zal uiteindelijk vergeefs blijken, maar het heeft ons wel een duidelijk beeld gegeven waartoe machthebbers allemaal in staat zijn en hoe ze manipuleren. Doodeng.
In mijn persoonlijke leven blijf ik dus maar liever naïef. Mijn huis kan niet eens op slot. Wel mijn tuinhek, maar daar kan iedereen zo overheen klimmen.
Het allerbelangrijkste blijft voor mij duurzame vrede.
