Wat ik me zo nu en dan afvraag: lost een basisinkomen, het iets verminderen van het aantal ambtenaren de problemen van Frankrijk op zoals die langzamerhand een jaar of dertig aan geduldig papier worden toevertrouwd? Als hekkesluiters treffen we de heren Attali en Gallois aan. Herinnert zich deze nog, die onderhoudende discussie over “The French denial“? Ook de OESO houdt de lidstaten met enige regelmaat een spiegel voor: nog steeds aardig mijn gehavende exemplaar uit 1982 en voor wie denkt dat dit achterhaald is dan nog maar een link naar de OESO landenstudie uit 2015.
In 1959 wist Frankrijk zich nog te ontworstelen aan een economisch, politiek en budgettair moeras. Dus ze kunnen het, luctor et emergo, het zijn net Zeeuwen die Fransen. Maar in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. On verra. Ik vind het temmen van electronen al ingewikkeld genoeg.
