Bonjour Bosbess,
Ik kan u geruststellen, ik heb alle door u gegeven links aangeklikt en alle onderliggende artikelen zorgvuldig gelezen. Inclusief de vaak gesteld vragen en hun antwoorden. Plus de nodige internationale artikelen in het Engels, Frans en Duits. Dus als ik het nu nog steeds niet begrijp kan dat niet anders dan aan mijzelf liggen.
Het spijt me, maar ik blijf de twijfels houden die ik in mijn vorige bijdrage heb verwoord. U schrijft: “Het basisinkomen, zoals het de voorstanders voor ogen staat, is een onvervreemdbaar en onvoorwaardelijk persoonlijk recht van iedere inwoner van een land”. Dat klinkt natuurlijk prachtig, maar welke vorm gaat dat in de praktijk aannemen? Komt dat in de grondwet te staan? En by the way, in de grondwet staan nog wel meer onvervreemdbare en onvoorwaardelijke rechten waarvan de uitwerking in de praktijk op zijn zachtst gezegd nogal eens wat te wensen overlaat.
In alles wat ik heb gelezen, inclusief de door u gelinkte artikelen, mis ik duidelijke of zelfs maar acceptabele antwoorden op mijn vragen. Hoe om te gaan met immigratie en emigratie, hoe te voorkomen dat aan de universaliteit van het basisinkomen gaat worden gemorreld, hoe te garanderen dat de overheid dit niet gaat gebruiken om de ontvanger naar zijn wil te buigen: er wordt wat om de hete brij heen gedraaid in de trant van “dat moet worden geregeld”, “dat is op te lossen”, “daarover kunnen we afspraken maken”, “dat wordt aan de overheid toevertrouwd” of “dat loopt zo’n vaart niet”. Het aankaarten van deze praktische problemen in de uitvoering verdrinkt ruimschoots in een zee van idealistische en ideologische vergezichten. Sorry, daar ben ik toch écht te nuchter voor, of noem het cynisch.
Uiteindelijk denk ik dat ons verschil van inzicht veel te maken heeft met hoe men vanuit zijn levenshouding tegen het fenomeen “overheid” aankijkt. Als men alle vertrouwen heeft in de overheid als goedaardige pater familias die altijd met iedereen het beste voorheeft, kan ik me voorstellen dat een basisinkomen een heel aantrekkelijk fenomeen is. Echter, wanneer je zoals ik de overheid beschouwt als een soort Rottweiler, een waakhond die je prima kan beschermen mits je hem onder controle houdt maar je net zo gemakkelijk de strot kan afbijten als je dat niet doet, dan ligt dat wat anders. Dan kijk je met argusogen naar alles wat de overheid nog méér invloed geeft dan ze nu al bezit. “A government big enough to give you everything you want, is a government big enough to take away everything that you have“.
Vooralsnog zie ik in de discussies rond het basisinkomen nog heel veel wensdenken en luchthartig over mogelijke uitvoeringsproblemen heen huppelen. De argumenten ervóór zijn wat mij betreft nog lang niet overtuigend genoeg om de bestaande maatschappelijke orde maar vast op de schop te nemen. Maar dat is slechts mijn persoonlijke visie.
Salutations, Jos
