Sorry Cees, ik dacht er goed aan te doen om een nieuw onderwerp te starten. Ten eerste gaat L’Elysée over de verkiezingen in het algemeen en dit gaat over de primaires van links; ten tweede werd L’Elysée langzamerhand eindeloos lang.
Wat het basisinkomen betreft: verschillende landen, waaronder Nederland, onderkennen het probleem van een groeiende bevolking en dalende werkgelegenheid. Volledige werkgelegenheid wordt steeds meer een illusie. Dat geldt met name voor jongeren en ouderen. In de tests (op kleine schaal) die in verschillende landen al zijn gedaan met het basisinkomen is gebleken dat dit nauwelijks invloed heeft op het gedrag van mensen wat betreft het zoeken naar werk. Wel gingen meer mensen parttime werken, vooral vrouwen. Zij namen meer tijd voor het verzorgen van hun kinderen, voor studie en voor mantelzorg.
In Frankrijk gaat trouwens binnenkort een experiment beginnen met het basisinkomen. Dit naar aanleiding van een onderzoek van een senaatscommissie die bestond uit zowel rechtse als linkse politici. Unaniem kwamen zij tot de conclusie dat een onderzoek wenselijk is. Begin januari heb ik op Nederlanders.fr een artikel geschreven over het basisinkomen.
Ik heb het artikel in Le Monde nogmaals bestudeerd. Ik moet zeggen dat de standpunten van Macron mij bij nader inzien meevielen, vooral omdat hij zich over veel onderwerpen die ik belangrijk vind in het geheel niet of positief heeft uitgelaten. Wat mij echter ook een doorn in het oog is, is dat de CSG/CRDS nu officieel naar de EU toe wordt voorgesteld als “belasting” (om deze sociale premies ook van buitenlanders die onder een ander sociaal systeem vallen te kunnen vragen), maar dat men weigert om deze dan ook in de inkomstenbelasting te integreren. Zo heb ik bijvoorbeeld een te laag inkomen om belasting te betalen, maar de sociale premies kosten mij per jaar bijna een maandinkomen. Hamon wil de CSG integreren in de belasting, wat veel efficiënter is en dus minder geld kost, Macron is daar tegen. Dat begrijp ik niet.
Je kunt het natuurlijk nooit 100% eens zijn met een kandidaat of een partij. Daarom kom ik na lang wikken en wegen tot de conclusie dat als ik mocht stemmen, ik toch voor Macron zou gaan.
