Het dimmen van led lampen blijft een probleem. Aan boord van zo’n 230 volt ledlamp zit het een en ander aan elektronica om te zorgen dat de aangeboden wisselstroom wordt omgezet in gelijkstroom. Er mag niet meer dan een paar volt gelijkspanning over één zo’n led chip staan bij een stroomsterkte van bijv. 10 mA. Daar zijn technisch gezien verschillende oplossingen voor en ook dimmers zijn er in vele soorten en maten. Het is dus steeds zoeken naar de juiste match. Ook voor de 12 volts ledlampjes is dat het geval. Voor de dames en heren die weten hoe een soldeerbout of een oscilloscoop er uitziet deze link nog maar eens te voorschijn gehaald over het maatwerk dat nodig is om de juiste elektronische transformator te kiezen. En dan hebben we het nog niet eens over het dimmen.
Met de levensduur van de ledchips zelf, indien van een A merk, zit het wel goed. Mijn eerste led, signaallampje voor een versterker, kocht ik na lang aarzelen in 1969 voor dacht ik veertien gulden en 80 cent. Merk Monsanto of Texas Instruments. Doet het nog steeds. De componenten in de benodigde regelelektronica voor de huidige generatie 230 volt ledlampen vormen de zwakste schakel denk ik. Kwestie van ontwerp, kwaliteit van de onderdelen en zorgvuldigheid tijdens het fabricageproces.
En wat was er mis met die oude gloeidraadlamp? Tijdens de donkere wintermaanden het voordeel van extra verwarming. En dat in een tijd dat de gasbel bij Slochteren leeg begint te raken. Te vroeg in de ban gedaan.
