Cees, je legt me woorden in de mond die ik nooit heb gebruikt. Ik heb geschreven dat ik het leuk vind en (over)moedig. Maar voor de ontslagen werknemers lijkt het me minder leuk dat hij nu als held in de krant staat met zijn kostbare hobby, terwijl hun leven overhoop ligt, hoewel zij vaak hun halve leven hebben meegewerkt in zijn bedrijf. ’n Kwestie van inleving.
Ik weet ook wel dat wat hij ook doet het niets verandert aan de situatie van het bedrijf. Ik weet ook wel dat die ontslagen onontkoombaar waren. En ik vind natuurlijk ook dat de man moet doen waar hij plezier in heeft.
Maar voor de ontslagen werknemers lijken de artikelen in VK en NRC mij minder leuk om te lezen dan voor mij. Zo duidelijk?
