” Aangezien iedereen gelijk is voor de wet, zullen dus de 2% ook te voorschijn moeten komen voor de eerdere betalers.”
Dit is wel een argument, maar of het doorslaggevend is is de vraag. Het gaat immers om de eindheffing van sociale lasten en daarin eventueel toegepaste discriminatie. Belangrijker is dat in de Bordeaux zaak (een gepensioneerde verdragsgerechtigde) de Franse fiscus inmiddels cassatie heeft aangevraagd voor de vrijstelling van heffing van 2% plus nog wat additionele heffing in zijn geval (totaal 3,4% in 2009 en 3,6% in 2010). De uitslag van die zaak ( zou wel 2017 kunnen worden) is mede bepalend voor: de weigering aan anderen vanaf 2012 of 2013 dergelijke heffingen terug te geven, en voor de vraag of de Franse reparatiewetgeving deugt. Er wordt daarom onderzocht of de (recent opgerichte belangenvereniging) VBNGB deze cassatiezaak kan steunen. Cruciaal is de vraag of de bestemming van de een of andere algemene sociale heffing nu wel of niet voldoende verband houdt met een sociale zekerheidsprestatie naar Vo883/2004. Het discriminatie-argument lijkt me echter minder, of misschien zelfs geheel niet, relevant.
Maar dat het de moeite waard is om de Franse hardnekkigheid, en gebrek aan waardering voor EU regels, op dit onderwerp aan te vallen ben ik met je eens.
