Ja, de observator die stilstaat terwijl de karavaan verder trekt (en altijd getrokken is).
Onze leraar Duits op het gymnasium had ook steeds een vreemd gevoel als hij onze uitdrukkingen en schrijfwijzen uit de huidige taal moest corrigeren terwijl hij hetzelfde, als het tweehonderd jaar geleden gebeurd was, de natuurlijke ontwikkeling van de taal noemde.
Ons compromis was: schrijven moet je zoals het in het boekje staat, omgangstaal alleen als het de geciteerde uitspraak van iemand is.
Maar ik dwaal af, wij hebben het hier over de ontwikkelingen die in Frankrijk gaande zijn – maar een beetje rechts en links kijken mag toch?
Reageer op: Franse trots – de taal
Onze Sponsors
Web@rt
