Mimi heeft gelijk als ze zegt dat de door Peter genoemde schrijvers een honderd jaar jonger zijn dan de Nederlandse die hij noemt, maar ook als je Franse tijdgenoten van Hooft en de zijnen neemt, zie je dat het Frans van toen voor de moderne mens beter leesbaar is dan het Nederlands van toen. Dat komt echter niet door gewijzigde spellingvoorschriften. Integendeel zelfs, als er toen een spellingvoorschrift geweest zou zijn, dan was de leesbaarheid van het Nederlands heel wat beter geweest. Want wat je ook van de spellingshervormingen na de eerste officiële spelling van 1804 (!) kunt zeggen, het is niet dat daardoor de leesbaarheid wordt aangetast (pannekoek of pannenkoek, nou èn). Een belangrijkere factor is dat in Frankrijk à l’époque maar door een zeer beperkte groep werd geschreven, terwijl in het veel meer egalitaire Nederland iedereen maar de ganzenveer pakte en schreef zoals hij gebekt was. Een andere oorzaak is dat het Frans, ook in de lage landen, daarnaast een juridische taal was. En niet op de laatste plaats komt het verschil doordat het Nederlands een geheel andere ontstaansgeschiedenis heeft dan het Frans. Het is pommes met peren vergelijken.
Groet,
Frans
