Beste M.M.
Ik ben ook (in 1992 een nieuwe vakantiewoning gekocht) naar Frankrijk verhuisd met dromen over LDF, die grotendeels niet in overeenstemming bleken met het gebodene. En verstandig mens wijt dit dan meteen aan de dromen enb taait af.
Om niet toe te geven, dat je nagenoeg dezelfde fouten maakt als de gemiddelde ‘ík-vertrek-er’ en omdat de charmes van het Franse platte land op korte termijn groter zijn dan de genoegens van de gemiddelde Nederlandse provincieplaats, komt de wekelijkheid pas later en duidelijker naar voren. In 1998 was ik nog zo overtuigd van het paradijs op aarde gevonden te hebben dat ik in 1998 een grotere permanente woning liet bouwen net buiten het dorp.
Maar, helaas pindakaas, in 2005 was de droom voorbij en wilden weg uit Frankrijk. Wij wilden niet zozeer terg naar Nederland. Die keuze werd gemaakt door Kanker, die in Frankrijk niet werd gezien, maar die tijdens een bezoek in Nederland direct naar herkent werd.
Binnen een paar dagen lag ik in het ziekenhuis. Net voor de operatie een huis in Amsterdam gekocht en mijn huis in Frankrijk verkocht. In 2015 bleek, dat ik in 1998 al een foute beslissing had genomen door mijn geluk te zoeken in Frankrijk, daar lag mijn toekomst niet, maar ook niet in Amsterdam. Ik heb toen mijn gevoel en niet mijn dromen de kans gegeven en ben uitgekomen op een 65+ project in Bennebroek (in de bollenstreek, waar ik oorspronkelijk vandaan kwam). Ik voel mij hier thuis. Ik ontmoet hier mensen, die wel moeite doen en tijd hebben voor onderhouden van menselijke relaties. Ik heb dat hier – als ik dat nodig had – op deze site nooit gezien. Wonen en leven in Frankrijk is inderdaad een goede site om vragen te stellen over klussen en dergelijk, maar kom niet aan met enge kwesties als leven en dood of de problemen inzake alleen achterblijven Dat soort mensen zijn hier systematisch verwijderd. Zoals de hoofdmoot van de reactie van Mr Petrus meer een cold shoulder dan een blijk van aanvoelen is.
Hans Pieters
