Bonjour,
Ook ik heb mij schuldig gemaakt aan het gebruik van de uitdrukking “in de muren gejaagd vocht” in mijn enthousiasme iets te willen verduidelijken. Niet wetende dat mijn woorden op een goudschaaltje zouden worden gelegd…
Natuurlijk zit er niet onder de grond een leger kabouters met een drukpomp water of vocht omhoog te persen, dus in die zin wordt er niet letterlijk “gejaagd”. Echter, verzameld vocht blijft ook niet rustig geconcentreerd op één bepaalde plek zitten als het andere uitwegen kan vinden. Als ik derhalve een stuk bodem waterdicht afsluit zal daaronder geen permanent vochtigere plek ontstaan, maar zal de vochtigheidsgraad zich verevenen tot het voor die bodemsoort/bodemgesteldheid van toepassing zijnde “natuurlijk evenwicht”. En dat impliceert een vochttransport van onder het afgesloten stuk, naar de periferie ervan. Als die periferie wordt gevormd door poreuze muren laat het gevolg zich raden.
Een en ander wordt nog eens keurig inzichtelijk gemaakt op deze Engelse site, met name in onderstaand plaatje.
Overigens zijn er zoals bij elk onderwerp van betekenis, ook optrekkend-vocht-sceptici. Dat is geen probleem, iedereen heeft recht op zijn eigen mening, en sommige praktijkervaringen geven voorbeelden van het dampdicht afsluiten van vloeren in oude gebouwen zonder schadelijke gevolgen. Wellicht is het goed om bij die ervaringen het volgende citaat in gedachten te houden:
Konrad Fisher’s article “The Fraud of Rising Damp” points out that the historic city hall in Bamberg stands in the river Regnitz and its bridge remains dry without any chemical, mechanical or electronic damp-proof course. However, evidence suggests that not all walls are capable of supporting rising damp, so merely observing that rising damp does not occur in a particular wall does not disprove its existence in other walls.
Één ding is zeker, in Engeland hebben ze geen gebrek aan ervaring met Rising Damp! 🙂
Salutations, Jos
