Voortbordurend op het eerste commentaar van Joost Kubbe voor de vuist weg een paar overwegingen. Het Nederlandse perspectief: wanneer het gaat om te voorkomen dat eigen vermogen te zeer zou worden aangetast door hoge kosten voor de eigenbijdrage bij onverhoopte opname in een zorginstelling, dan zijn er een aantal standaard oplossingen. Bij leven schenken aan kinderen (vrijstelling), schenken op papier, testamentaire aanpassingen. Uw Nederlandse notaris kan daar meer over vertellen. Hoe de Nederlandse regelgeving zich de komende jaren verder gaat ontwikkelen weet niemand, dus ieder advies draagt op dit moment het element van schieten op een “moving target” in zich. Of aandelen in een buitenlandse stichting, een SCI, ook zouden kunnen worden meegenomen in de grondslagberekeing door zorginstellingen: ik weet het niet. Voor de Nederlandse fiscus geldt dat je ze wel moet opvoeren in je Box 3, maar dan aan het eind van het aangifte formulier weer kunt aftrekken, want elders belast. Of de gezondheidszorg op zoek naar meer inkomsten deze subtiliteiten zou willen eerbiedigen wanneer ze ooit onverhoopt met de collectezak langskomen: dat valt nog maar te bezien.
Wanneer schenken aan een stichting het tovermiddel zou zijn om aan die hogere eigen bijdrage te ontkomen, dan zou het nu storm moeten lopen bij deze beroepsgroep. Ik heb nog geen nummertjesautomaten zien staan bij de diverse kantoren. Misschien ook wel omdat schenken hoe dan ook betekent schenkingsrecht betalen. En alleen wanneer je aan een algemeen nut beogende instelling schenkt is de fiscus bereid daar van af te zien. Kortom: een fraaie strik om het reeds in eigendom zijnde Franse onroerend goed en dan als gratis cadeau afleveren in het nog lege gebouw van een kersverse Nederlandse stichting, ben bang dat dit niet zo maar gaat.
Wat het niet beantwoorden van vragen door het Franse notariaat betreft. In de eerste plaats zijn er weinig Franse notarissen die de samenloop van Franse met Nederlandse (fiscale) wetgeving in de vingers hebben. Ze hebben hun handen al vol aan het Franse recht. Een jaar of tien geleden kwam het Franse notariaat bijeen voor hun jaarlijkse conferentie. Thema: hoe houden we als beroepsgroep nog zicht op de steeds complexer wordende wet- en regelgeving. Ze kwamer er niet uit en er werd dus een speciale werkgroep ingesteld. En zoals al gezegd: er is al zo verschrikkelijk veel te vinden over de Franse SCI. Maar het blijft maatwerk: wat wil je er precies mee bereiken, en is het daar een dienstig instrument voor. Het Nederlandse notariaat: ik denk dat er maar weinigen zijn die zicht hebben op alle ins en outs van de Franse SCI wetgeving. Er zijn een aantal specialisten, maar die brengen forse uurtarieven in rekening.
Alles nogmaals overwegende: die eerste suggestie van Joost Kubbe is m.i. zo gek nog niet.
