De algemene vraag hoeveel ruimte er nog overblijft voor de “auto construction” blijft interessant en blijkt niet zo makkelijk eenduidig te beantwoorden zoals uit bovenstaande discussie blijkt. De architecten op hun beurt zullen zich ongetwijfeld afvragen hoeveel ruimte ze moeten afstaan aan de nieuwe hoge priesters van het milieubewustzijn, de thermiciens.
De specifieke vraag van Marit: “Iemand al meegemaakt dat het huis niet aan de eisen voldeed?” nog gepoogd van een antwoord te voorzien. Zoeken op internet, niet op grond van eigen ervaringen. Lastig. Ik had de ijdele hoop dat er nog iets aan geaggregeerde gegevens te vinden zou zijn. Te vergelijken met wat de Consuel in zijn jaarverslagen meldt over wat er bij hun keuringen van elektrische installaties allemaal niet in orde blijkt te zijn. Weigeringsgronden voor het niet meteen de eerste keer verlenen van de attestation. In hun rapport over 2013 staat dat op pagina 21/23 keurig op een rij. Voor een centrale organisatie als de Consuel zijn dit soort gegevens makkelijk te verzamelen en in een jaarverslag samen te vatten. Voor de RT2012 regelgeving zou je zelf het veld in moeten gaan om inzicht te krijgen in wat er op gemeentelijk niveau op problemen stuit bij het indienen van de bouwaanvrage, en bij oplevering. Veel verder dan al dan niet onderbouwde ervaringen, meningen en opvattingen uit de diverse branche organisaties ben ik echter niet gekomen. En daar kom je de inmiddels bekende klacht over de grote complexiteit van deze wetgeving tegen. En rond dat thema van de certificering plak ik deze tekst uit de Quooker discussie er nog maar even in: “La norme n’impose pas formellement l’utilisation de produits certifiés. Pourtant, en pratique, cela revient pratiquement au même.”
Nog specifieker: ik kwam bij mijn omzwervingen nog dit tegen over het wind/luchtdicht maken van menuiseries extérieures. Misschien nog bruikbaar voor een Nederlandse timmerman, al was het alleen maar voor de terminologie. En wat dat op maat maken van die vensters betreft: ook al kun je met eigen fabricage stevig besparen op het houtwerk, die dubbele beglazing zal meestal vanwege niet standaard afmetingen dan toch weer special made worden, dus duur. Vraag die dan ter beantwoording overblijft: kan zo’n gespecialiseerde fabrikant als Lapeyre door zijn schaalgrootte dat soort zaken wellicht voor een nauwelijks hogere totaalprijs leveren, met ook nog een labeltje eraan als smeermiddel voor de raderen van de Franse bureaucratie?
