de huizenzoeker die zich wil beperken tot het vanaf een luie stoel foto’s op internet te bekijken, zal nooit van z’n leven slagen.
Ik ben een paar weken geleden nog in de Charente geweest, ik voel me dus niet aangesproken en trek deze schoen niet aan. Suggereren dat ik een luie huizenzoeker ben vind ik nogal aanmatigend.
Een makelaar vind ik niet erg veel meer dan een tussenpersoon bij de verkoop van een huis. Hij verleent een dienst en krijgt daarvoor tamelijk riant betaald. Stel je voor dat je bij de bakker of de autoverkoper net zo onderdanig moet verzoeken of het wellicht mogelijk zou zijn dat zij hun diensten aan jou willen verlenen, mits het hun niet ontrieft?
Hoffelijkheid en beleefdheid spelen een belangrijke rol. Overal. En in de supermarkt niet minder dan bij de makelaar. Ik ga me niet verdedigen door uit te leggen of ik wel hoffelijk genoeg ben, of niet.
Als de houding van de makelaars ook maar iets lijkt op wat verder gebruikelijk is in Frankrijk dan gaat de franse economie het vast nog moeilijk krijgen. O, die economie hééft het al moeilijk? Verrassend.
Helemaal alleen in mijn huidige mening over makelaars sta ik niet, getuige deze aardige satire:
Spitting Image – Estate Agent song
En dat gaat nota bene over Engelse makelaars, waar ik tot nu toe mijn beste ervaringen mee heb.
