Je kunt natuurlijk zeggen dat je niet in de klant inleven, onvolledige of geen informatie verstekken en niet reageren op email tot de Franse levenswijze behoort, maar volgens mij is het gewoon slecht ondernemerschap.
Het zou ook angst kunnen zijn. Frankrijk is een enorm land, maar een klein percentage klanten zal buitenlands zijn, i.h.a. Onbekend maakt onbemind. Ik kan me ook wel iets voorstellen bij de weerstand tegen die botte Nederlanders. Aan de andere kant mag je voor 4-7% van de prijs van een huis ook wel iets meer verwachten dan (misplaatste) trots, en stap je maar over je angst heen. Ik vind het óók eng om een Franse makelaar te benaderen.
Huizen vinden is niet zozeer het het probleem, er zijn heel wat behoorlijk werkende sites. Mijn ervaring tot nu toe is dat de Engelse makelaars in Frankrijk een stuk beter voldoen aan mijn verwachtingspatroon. En dat is niet slechts een ontbrekende taalbarriere.
Overigens vind ik een aardige manier om huizen te vinden: gewoon met Google. Als je, bijvoorbeeld, een fermette zoekt gewoon: vendre fermette, dan de Google images tab, et voilà: een paar pagina’s plaatjes vòl te koop staande fermettes.
Op dit moment kan ik hier gewoon niet weg, dus zal ik me even moeten behelpen met elektronisch zoeken, met alle beperkingen en frustraties van dien. Tweede is dat ik me niet vastpin op een regio. Ik zou in Aude willen wonen, maar de Charente is óók prima, bijvoorbeeld. Dichtbij de kust is mooi, maar bergen zijn óók fijn. Waar ik mijn huis vind zal ik wonen.
