Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Hans,
Echt waar? Telefoon heb ik sowieso nog nooit in een kamer gezien van een chambres d’hôtes. Of is dit wellicht een eis bij gîtes??Jos & Ratatouille: hartelijk dank voor jullie uitgebreide input!
En Christian: het gastheerschap blijft natuurlijk het belangrijkste, dit bepaalt of mensen bij je terug willen komen of niet.
Standaard selecteren we zelf op aanwezigheid Wifi en bij afgelegen locaties dat we ’s avonds mee kunnen eten (zodat je de deur niet meer uithoeft). En een regelmatig terugkerend probleem is inderdaad te weinig stopcontacten.
P.S. We hebben net een nacht in een hotel geslapen dat het prima voor elkaar heeft. Twee goede bedden, bij elk nachtkastje 2 beschikbare stopcontacten, goed sanitair en – ook niet onbelangrijk – een zeer uitgebreid ontbijtbuffet.
De discussie heeft inmiddels een andere wending genomen, zie ik.
@Christian von Klösterlein: we staan altijd open voor tips. Zodra we een pand hebben gekocht zullen we vast wel eens (of vaker..) om advies vragen.
@Boze Wolf (deel 2)
Wie zegt dat we te weinig geld hebben voor zo’n project? We houden juist met onze plannen rekening met een grote verbouwing, die we deel zullen moeten uitbesteden. En daarnaast houden we rekening om voldoende geld te hebben om zeker een jaar zonder inkomsten goed rond te kunnen komen. Wat dat betreft hebben we geen grote haast, en zijn we zeker van plan zoveel mogelijk zelf te doen. En alle hulp en advies hierbij is natuurlijk van harte welkom. 🙂Wat een reacties! We waren weer een weekje naar Frankrijk, dus kan nu pas weer reageren.
@au petit l’arbre: ik geloof dat dit pand het meest naar voren is gekomen n.a.v. onze oproep. Zeker een hele mooie plek, maar nog een flinke klus om hier voldoende ruimte te creëren voor enkele verhuurbare kamers en gîtes. We komen hiermee meteen bij de volgende reactie.
@Boze Wolf: we zijn ons zeker bewust van hoeveel werk dit is. We zijn redelijk handig maar voor het verbouwen van een schuur hebben we echt deskundige hulp nodig.
Wat een slecht moment voor een vaatwasser om het te begeven… 🙁
Wij waren dit jaar maar met z’n tweetjes, en dat maakt het koken natuurlijk een stuk overzichtelijker. En het hoeft er niet allemaal mooi uit te zien; het belangrijkste blijft dat het lekker is!
Voor ons is het al weer heel lang geleden dat we bijv. voor het laatst hebben gegourmet; ons gourmetstel zit al bijna 2,5 jaar in de opslag. Toen we met kerst bij de diverse supermarkten die kant-en-klaar schotels zagen liggen, hadden we daar eigenlijk ook wel heel veel zin. Ach, volgende jaar dan maar?Bouwe en ik wensen alle leden – dit jaar nog vanuit Nederland – een veilige jaarwisseling met lekkere hapjes en drankjes!
Aangezien onze kerst dit jaar niet zo uitgebreid was als afgelopen jaren, hebben we ons gestort op het diner. Hierbij een foto met enkele gerechtjes van het diner…Ach, soms is het goed om toch eens stil te staan bij zo’n jaar. Zo hadden we gehoopt nu definitief in Frankrijk te zitten, maar dit heeft nog niet zo mogen zijn.
Gelukkig dat je zoon toch z’n baan heeft mogen behouden; wel vervelend voor z’n collega’s natuurlijk (we kennen het gevoel van ons ontslag). En zeker als hij een van de laatst aangenomen personeelsleden was, is dat zeker een positief besluit.
Over de nieuwe wetgeving: we zijn op de hoogte, we wisten alleen de kosten nog niet (dit valt dus heel erg mee – om maar even Hollands te reageren). Ook wij laten ons goed adviseren door Wim. 🙂 Het blijft jezelf in blijven lezen in dit soort zaken. Gefeliciteerd in ieder geval met deze drankvergunning!
William, als we de keus hebben gaan we zeker voor ‘eigen grond’, maar dan moet de situatie en ons budget dit wel toelaten. 🙂
Onze ‘Hummie’ gaat zeker niet naar de sloop hoor! We kijken wel of er iemand toevallig belangstelling voor heeft, en anders verzinnen we vast wel een nieuwe invulling voor ‘m.
Prettige dagen! TessaFrans & Paul: 🙂
Bosbess: inderdaad niet een verkoopverhaal, maar het geeft wel aan wat er aan gedaan is. Het heeft ook niet zo heel veel zin om het rooskleuriger voor te spiegelen… Als we spoedig iets vinden en we hebben ‘m voor die tijd niet verkocht dan gaat ie zeker mee.
Jammer dat er zo op mijn berichtje wordt gereageerd. Het bericht begon met een vraag in de titel. En deze vraag is echte interesse in hoe men in Frankrijk nou eigenlijk Kerst viert. Daarna heb ik een kort verhaaltje gemaakt over hoe wij het vieren en voor diegenen die dan nog door willen lezen, kunnen ze op de link klikken.
Maar wellicht is dit mijn nog onbekendheid met dit forum; ik heb eerlijk gezegd ook niet zo snel huisregels gevonden wat wel/niet mag. Zelf vind ik het prettig om iets kort te lezen, en dan klik ik wel door als het me interessant lijkt…
Maar voordat dit bericht een verkeerde wending krijgt en alleen nog maar gaat over hoe ik het wel/niet goed doe:
graag hoor ik over jullie ervaringen met Kerstmis in Frankrijk (de onderwerp van het originele bericht).Dank en alvast prettige feestdagen!
Tessa@Jaap: geen probleem toch, als je dit voor jezelf wilt houden.
Blijft nog wel steeds de vraag: wat doen Fransen anders – of niet – met de Kerst?
Au petit-l’arbre: Toch heb je dan in dit geval juist de essentie van het artikel gemist: wat maken jullie voor Kerstdiner? En nog interessanter: wat zijn nou eigenlijk de verschillen tussen hoe Fransen en Nederlanders Kerst vieren?
Bosbess: dank voor je berichtje. 🙂
Christian: maar we hebben niet gezegd dat al die grond ‘van ons’ moet zijn. Het gaat ons er meer om dat er op die afstand geen huizen van buren zijn. Dus een huis tegen met bos eromheen of alleen agrarische grond is ook prima geschikt…
PS Ik geloof dat €3500 aardig aan de prijs is; normaal horen we zo’n prijs van € 2500 per hectare (we hoven geen bouwgrond om ons heen), maar dit terzijde. 🙂Ratatouille: zeker een leuke tijd nu, het zoeken. Alhoewel we er zo langzamerhand ook wel aan toe zijn om een business te gaan starten. Maar goed, dat kun je niet afdwingen.
Inderdaad is 500 meter een heel eind, en nu is het niet zo dat als er helemaal niets om een pand heen zit behalve één huis op 400 meter dat we dan geen interesse hebben. Maar deze afstand is wel een richtlijn. Vaak kom je dan uit op een huis in een eigen dal, of een huis tegen bijvoorbeeld een bos aan…
Bonjour Jos,
Een medestander qua buren, dat horen we niet vaak. En als ik je bericht zo lees, dan zijn dat juist die zaken waar we zo ‘bang’ voor zijn.
Vooral het geval dat je een huis koopt en dat je weet dat er een huisje dichtbij staat, maar dat wordt al jaren niet meer bewoond. Maar opeens is het verkocht, en blijkt er iemand in te trekken met vele blaffende honden. Uit met de rust. Nee, voor ons echt geen directe buren.
Aan de locatie en omgeving van het huis kun je niets veranderen, dus dat is onze prioriteit.
En de Fransen kun je opzoeken in het dorp(scafé) voor tips, goede artisans, enz.Ratatouille: natuurlijk is het handig om op mensen uit de buurt terug te kunnen vallen – en zul je hun hulp ook echt nodig hebben, maar wat ons betreft hoeven ze niet om de hoek te wonen.
En we snappen dat de adresgegevens gevoelig liggen, maar onze insteek is zeker niet om rechtstreeks met eigenaren in onderhandeling te gaan. En daar is de bon de visite toch voor uitgevonden? Het gaat ons puur om het bekijken van de omgeving.
We willen in ieder geval niet gaan schipperen met de inkijk op het terrein (voordat nieuwe aanplant echt wat gaat doen, ben je wel een paar jaar verder). Zoals je al aangeeft zijn Fransen conservatiever, maar aan de andere kant willen we onze gasten ook hun privacy bieden.
Christian: dank voor de tip! Helaas gaat dit – met de nodige verbouwingen voor voldoende gastenkamers – boven ons budget uitkomen. Voor ons kan het terrein niet snel groot genoeg zijn… 🙂
En natuurlijk hartelijk dank voor het compliment!William, alvast hartelijk dank voor je moeite! En het lijkt ons sowieso logisch dat je kennis maakt met de eigenaren. Bij Fransen ligt dit allemaal wat gevoeliger, hebben we gemerkt. Ze willen inderdaad graag weten wie het koopt. We horen het graag of er toevallig iets geschikts voor ons te koop staat. Tessa
Beste William,
Dank voor je reactie!
Misschien wel erg algemeen, maar we krijgen al zo vaak te horen dat wat we zoeken moeilijk genoeg is dat we ons zoekgebied (Auvergne, Limousin en Midi-Pyrenées) ruim willen houden. Het blijkt dat minimaal 500 meter tot de dichtstbijzijnde buurman – ook in Frankrijk – al moeilijk genoeg is…
Groeten, Tessa
